Een adembenemende trekking, letterlijk en figuurlijk. Dit is hoe je de Salkantay trekking het beste kunt omschrijven. Het is een trekking door het Andes gebergte die 3 dagen duurt en op de 4de dag krijg je je beloning door de Machu Picchu te gaan bezoeken.
Vooraf
De dag voor de trekking kwam de gids al even langs om een briefing te geven. Hierbij legde hij uit hoe de trekking ging verlopen, wat je zoal moet meenemen en wat de eventuele ongemakken zijn. Je krijgt ook elk een zak waar je 5kg aan spullen kan insteken inclusief de slaapzak die je daar krijgt. Deze zakken worden overdag door paarden en muilezels gedragen tot aan de kampplaats. Op de trekking gaat er een crew mee van ongeveer 8 man. Twee koks, twee gidsen en ongeveer 4 mensen die zorgen voor de logistiek, bv. het opzetten van de tenten of de paarden begeleiden. Spannend, koud en vermoeiend, dat ging het zijn.
Dag 1: 14/08/2018
De eerste dag werden we opgehaald met een minibusje en reden we vanuit Cusco (3400m) naar Mollepata (2900m). Van daaruit gingen we dan beginnen aan de tocht. Het eerste deel is, wat de gidsen noemen, ‘Inca flat’. Dit betekent dat het telkens stijgt en dan weer vlak is. Dit gedurende 1u wandelen, daarna was het nog 2u vrij vlak wandelen tot in Soraypampa (3850m). Tijdens de wandeling zagen we de Humantay, de berg naast de Salkantay die je op dag 2 beklimt. In Soraypampa wachtten de koks ons op met een lekkere maaltijd, telkens eerst een maaltijd soep gevolgd door zeer lekker eten. Ik zou het zelfs het lekkerste eten durven noemen van de hele reis. (Konden we hen maar meenemen voor de rest van de reis…) Na de maaltijd moesten we nog één keer klimmen tot aan 4150m, dit duurde zo’n 2u. Na een dag van 5u wandelen konden we het wel appreciëren dat onze tenten al voor ons waren opgezet. Omdat we zo hoog sliepen, was er veel wind en koelde het ’s nachts af tot -10°C. Een dikke slaapzak en veel kleren aan, dat was de boodschap. Aangezien het er rond 18:00 al donker is, ging iedereen vroeg slapen. Natuurlijk werd er eerst genoten van het eten en werden er wat spelletjes gespeeld, heel goed voor de groepssfeer. Ook was het zien van de melkweg en de miljoenen sterren zeker een hoogtepunt.
Dag 2: 15/08/2018
Opstaan nog voor de zon opkomt en worden gewekt met wat coca thee. Deze thee wordt gemaakt van bladeren van de coca plant. Dit helpt naar het schijnt heel goed tegen de hoogteziekte. Ik ben er persoonlijk geen fan van, smaakt gewoon wat naar bladeren. Na een stevig ontbijt met pannenkoeken (ja hoor, we werden echt verwend) konden we beginnen aan de zwaarste dag van de trekking. We gingen 8u wandelen, maar niet zomaar 8u, we gingen de top 
van 4600m bereiken. Niet de top van de Salkantay, want deze is 6270m, maar de top van de trekking. Ik vind dat ook alvast hoog genoeg. Als je niet eerst enkele dagen in Cusco hebt doorgebracht is het enorm zwaar om op deze hoogte te wandelen. Het pakt echt op je adem en je voelt je als een hijgende hond. Na een totaal van 2u à 3u klimmen, konden we niet anders dan gelukkig zijn. Het uitzicht was letterlijk en figuurlijk adembenemend. Aan de top hebben we ook een ritueel gedaan. Een toren bouwen met stenen waarbij je er elk 3 stenen op legt. Deze staan voor de condor, de puma en de slang. Dit is voor de Inca’s hetzelfde als de hemel, de aarde en de hel. Het is een bedankje aan de zonnegod. Nadien moest eigenlijk het zwaarste nog beginnen. We gingen overnachten op een kampplaats die op 3300m hoogte lag, dat is dus nog 1300m dalen. We hebben de komende 5 à 6 uur dus ook niets anders gedaan dan dalen. Na het middag eten, 2,5u wandelen van de top, was de setting wel van ruwe bergen naar regenwoud veranderd. Weer iets totaal anders, daarom hou ik van Peru. Eindelijk aangekomen op de kampplaats had iedereen last van spierpijn en pijnlijke knieën. Nog een lekkere maaltijd en een briefing over de laatste dag, dan konden we weer lekker vroeg gaan 
slapen.
Dag 3: 16/08/2018
Vandaag gingen we nog eens 8u à 9u wandelen. Nog een stevige dag om mee af te sluiten dus. Echt vermoeiend was het wel niet meer aangezien het grotendeels vlak of ‘inca flat’ was. Wat deze tocht wel vermoeiend maakte was de spierpijn. Elke beweging voelde je extra hard. We wandelden eerst naar Playa Sahuayaco waar we gingen middageten. Hier zaten nog vele andere groepen samen te eten. Nu werd het tijd om even uit te rusten, 1u met de bus tot in Hydro electrica. Dit is het beginstation van de trein die naar Aguas Calientes (2000m) rijdt, het stadje waar we gingen eindigen en overnachten. Als je veel last zou hebben kan je dus ook gewoon deze trein nemen. Wij gingen natuurlijk nog even doorzetten en 2,5u wandelen langs het spoor. Het was wel machtig om door het regenwoud te wandelen en een beetje regen op het einde van de tocht schrikte ons niet af. Ik moet wel zeggen dat die laatste meters een eeuwigheid bleven duren, maar de voldoening die je achteraf had bij het aankomen in Aguas Calientes was enorm groot. We keken er ook erg hard naar uit om eindelijk nog eens in een warm bed te slapen. Zo gezegd, zo gedaan, op tijd in bed en wat deed dat deugd. We waren klaar voor die Machu Picchu.
De Salkantay trekking was letterlijk een hoogtepunt van mijn reis in Peru. Zwaar, maar zeker en vast de moeite!