Argentinië: een land vol onbekende parels. Ik ben vertrokken zonder verwachtingen en naarmate de reis vorderde raakte ik meer en meer overtuigd van het land. Een doorreis door Argentinië, 3 weken lang en hier is hoe het begon.
Bij aankomst in Buenos Aires was het even zoeken in welk continent ik eigenlijk zat. De stad wordt ook wel ‘het Parijs van Zuid-Amerika’ genoemd, maar daar ben ik toch nog niet helemaal van overtuigd. Door de koloniale geschiedenis en de European dream is er heel wat geknoeid met de architectuur in de stad. Het is een mengelmoes van verschillende stijlen, die elk apart zeker en vast de moeite zijn, maar door gebrek aan financiële middelen zijn ze vaak slecht onderhouden. Daarentegen is er wel veel geïnvesteerd in verschillende parken, die zeer aangenaam zijn om door te wandelen. Helaas was dit bij 8°C soms wat te fris. Buenos Aires is zeer groot en je verplaatsen doe je dus best met de metro, zo kan je gemakkelijk van de ene wijk naar de andere gaan. Elke wijk heeft zijn eigen kenmerken, dit merk je vooral bij aankomst in ‘La Boca’. Het meest kleurrijke gedeelte van de stad. Het waren vroeger oude havenhuizen gebouwd uit platen. Om het deprimerende karakter weg te werken, gebruikten ze de overgebleven verf van de schepen voor hun huizen mee op te fleuren. Het is wel een echte toeristenattractie. Als je verder in de stad nog kleur zoekt, moet je naar het presidentiële paleis gaan. Een roos gebouw, zeer speciaal wel.
Wie Argentinië zegt, zegt natuurlijk ook tango. Een dans vol gevoel en passie, ziet er simpel uit, maar is het niet. Één tangoles, dat is de hoeveelheid ervaring die wij hebben. Afsluiten deden we met een millonga. Veel goedkoper dan een echte tangoshow en toch even plezant. Het is een plek waar mensen samenkomen en gewoon tango dansen. De zaal was niet zo groot, maar toch botste geen enkel koppel. Dat was bij ons jammer genoeg niet het geval, in een cirkel draaien, het klinkt nochtans niet zo moeilijk.
Na 2 nachten Buenos Aires werd het tijd voor onze eerste verplaatsing met een nachtbus. In Europa is reizen met een nachtbus soms echt een hel, maar hier is het allesbehalve slecht. Je hebt wel verschillende soorten klassen op de bussen (net zoals bij treinen). De ‘cama’ klasse is de beste. Maximaal 3 stoelen per rij (waar dat er meestal 4 zijn). Deze zijn dus een pak breder en kunnen ook veel platter dan bij ons. Ideaal voor te slapen. Ook wordt er vaak avondeten voorzien omdat je toch wel lang op de bus zit. 8u en een goed dutje later kwamen we aan in Cordoba. Een verhaal op zich.